De vogeltjes zullen er blij mee zijn als ze hun nest bouwen. Het is natuurlijk prachtig bouwmateriaal: het is een duurzaam en milieuvriendelijk hergebruik van oude haren. Bovendien geeft het warmte en is het een uitstekende vloerisolatie in vogelnestjes.

Thuis had ze dit voorjaar ook haren opgehangen. Yannick en ik zijn fanatieke fabrikanten van kattenhaar, dus wij leverden graag onze bijdrage. Die haren propte ze in een houder voor een soort vetbol-boterham. Daar zit zelfs een dakje bovenop, zodat de haartjes droog blijven! Om de vogeltjes te lokken, hing ze er nog een vetbolletje bij.

Nou, toen was het feest in de tuin! De musjes en de meesjes en de merels kwamen eerst nieuwsgierig aangefladderd en snoepten van de zaadjes. Zo ontdekten ze de haren. Ze trokken met hun snaveltjes plukjes uit de houder. Soms moesten ze flink trekken en sjorren voor ze een stuk los hadden gekregen. Daarna gingen ze op de schutting zitten om de pluk haren steviger in hun snavel vast te houden en dan vlogen ze ermee weg.

Voor Yannick en mij was het een boeiende voorstelling. Zó vaak hadden we niet vogels in de tuin. En nu bleven ze maar komen, de ene mus na de andere mees. En ze bleven ook steeds een tijdje, want zo’n pluk haar hadden ze er niet zo een twee drie uitgetrokken. En wij maar verlekkerd mekkeren achter het raam!

Wat wij katten ons nu zitten af te vragen is dit: als de kleine vogeltjes uit hun ei zijn gekropen, liggen ze heerlijk zacht op een dik kattenharen matrasje. Ze voelen zich daarop veilig, warm en beschut. Zouden ze straks, als ze uitgevlogen zijn, zich ook zo veilig, warm en beschut voelen in de buurt van een levende kattenharen ‘matras’, die in een hinderlaag ligt te spieden naar een potentiële prooi?

Yoshi